Hep Yek komedi mi ?

Hep Yek Komedi mi? İktidarın, Toplumun ve Gülmenin Siyaseti

Bir siyaset bilimci için komedi yalnızca gülmekle bitmez; o, bir toplumun güç ilişkilerini, ideolojik düzenini ve vatandaşlık anlayışını yansıtan bir aynadır. “Hep Yek” gibi filmler ise bu aynanın en parlak yüzeyidir. Peki, gerçekten komedi midir “Hep Yek”, yoksa toplumsal düzenin karikatürleşmiş bir yüzü müdür?

Komedi mi, Güç Gösterisi mi?

“Hep Yek” serisi, ilk bakışta absürt olaylar, küfürlü diyaloglar ve maskülen karakterlerle dolu bir kara mizah örneği gibi görünür. Ancak yüzeyin altında bir iktidar hikayesi yatar. Filmdeki erkek karakterlerin çoğu, güç elde etme, iktidarı paylaşmama ve toplumsal hiyerarşide yükselme çabasının temsilidir. Onlar için her ilişki bir mücadele alanıdır. Kimin kime hükmettiği, kimin kiminle alay ettiği, sadece mizah değil; aynı zamanda mikro düzeyde bir iktidar pratiğidir.

Burada sorulması gereken soru şudur: Gülmekte olduğumuz şey, gerçekten komik mi, yoksa iktidarın grotesk biçimde yeniden üretimi mi? Belki de Hep Yek’in asıl başarısı, seyirciyi bu güç gösterisine ortak etmesidir.

Kurumların Çöküşü: Mizahın Anarşisi

Filmde devlet, hukuk ya da aile gibi geleneksel kurumlar karikatürize edilmiştir. Polis etkisiz, otorite komik, düzen ise tamamen sarsılmıştır. Bu açıdan “Hep Yek”, kurumsal meşruiyetin çöküşünü hicveder. Ancak aynı zamanda, bu çöküşün yarattığı boşluğu şiddet, manipülasyon ve çıkar ilişkileriyle doldurur. Komedi, burada bir anarşi biçimi haline gelir — fakat bu anarşi özgürleştirici değil, yozlaştırıcıdır.

İzleyici, bu sahnelerde gülerken aslında bir toplumsal trajedinin parçası olur. Çünkü mizah, düzenin çürümüşlüğünü değil, onun ne kadar normalleştiğini gösterir. İdeoloji burada tam da gülüşün içinde gizlidir: “Bu düzen saçma ama biz buna güleriz.”

Erkeklik, Kadınlık ve İktidarın Estetiği

“Hep Yek”te erkek karakterlerin hemen hepsi, güç ve statü odaklıdır. Kadın karakterler ise çoğu zaman arka planda, toplumsal ilişkiler içinde iletişim kurucu bir rol üstlenir. Bu durum, sadece patriyarkal bir temsil değil, aynı zamanda siyasal davranış biçimlerinin cinsiyetlenmiş doğasını da yansıtır.

Erkeklerin stratejik, hesapçı ve çatışmacı yaklaşımı ile kadınların katılımcı, toplumsal bağ kuran tavırları arasındaki fark; mikro düzeyde, devletin nasıl işlediğine dair bir metafor gibidir. Erkek siyaset, “kazanmak” ister; kadın siyaseti ise “yaşatmak”. Bu nedenle, filmdeki karakterlerin kaotik halleri sadece mizah değil, aynı zamanda demokratik katılımın yoksunluğunun bir göstergesidir.

Vatandaşlık ve Seyirci: Kime Güldüğümüzü Biliyor muyuz?

Bir siyaset bilimci için “Hep Yek” izlemek, yalnızca bir film deneyimi değil; vatandaşlığın pasifliğini sorgulamak için de bir fırsattır. Çünkü seyirci, bu dünyada aktif bir yurttaş değil, pasif bir izleyicidir. Gülmek, bir tür onaylama eylemine dönüşür. Güç, yozlaşma ve şiddet sahneleri komedi olarak sunuldukça, toplumun vicdanı biraz daha uyuşur.

Peki biz neden gülüyoruz? Çünkü gülmek, bazen itaatin en sessiz biçimi olabilir. Hep Yek’in mizahı, toplumun içselleştirdiği adaletsizliği perdeye taşır ve biz o perdeye kahkahalar atarız. Bu noktada komedi, bir politik ayna haline gelir.

Sonuç: “Hep Yek” Gerçekten Komedi mi?

“Hep Yek”, klasik anlamda bir komedi olabilir; ama siyaset bilimi açısından bakıldığında, o bir iktidar eleştirisidir. Mizahın içindeki erkek egemen dil, kurumsal çöküş, ideolojik normalleşme ve vatandaşlık bilincinin zayıflığı; hepsi birlikte bu filmi toplumsal düzenin ironik bir temsiline dönüştürür.

Belki de en provokatif soru şudur: “Gülmek, bizi özgürleştirir mi, yoksa iktidarın oyununun bir parçası mı yapar?” Eğer “Hep Yek”e gülerken sistemin sürmesini izliyorsak, o zaman bu film bir komedi değil; gülüşün politik trajedisidir.